Sneller dan verwacht!

Terwijl ik dit schrijf zitten we in de trein van Bandung naar Yogjakarta. Een treinreis van ongeveer 8 uur door de rijstvelden en bergen. Deze blog is eigenlijk sneller dan gepland, maar gister was een bijzondere dag, het opschrijven waard.

De dag begon redelijk op tijd. Om 9 uur werden we bij het hotel opgehaald. Samen met 9 andere zijn we in een busje gestapt die ons naar het zuiden van Bandung zou brengen. Onze gids, Yousep, was een leuke, enthousiaste gids die ons veel kon vertellen over de omgeving en processen die hier in Indonesië plaatsvinden. Onze eerste stop was in Ciwidey. Ciwidey is een dorpje waar de bamboe erg belangrijk is. We hebben hier verschillende bamboo factories gezien waar mensen aan het werk waren. Van het maken van bamboe stroken tot het vlechten van banken. Het is bijzonder hoe die mensen dat doen. Snel, bedreven en onder ongelooflijk warme temperaturen. Ook ligt in Ciwidey een oud stuk treinrails wat nog door de Nederlanders is aangelegd als manier om handel te vervoeren. Hij is nu niet meer in gebruik, mensen hebben hun huizen erop gebouwd en de rails is helemaal overwoekerd. De gids vertelde wel dat als de gemeente weer gebruik wil gaan maken van de rails, alle inwoners hun huis zullen moeten afbreken en elders een nieuwe woonplaats zullen moeten zoeken.

Stop twee was bij een tofu bakker. Hier konden we zien hoe tofu werd gemaakt. De gids nam ons mee naar een huisje langs de weg. Langs een stenen trap kwamen we in een soort kleine kelder terecht. Het was er bloody hot. ‘Hier wordt tofu gemaakt’, vertelde de gids. Eerst werd de sojaplant bewerkt, de resten werden gedroogd in bakken. Na het drogen was de soja een geheel geworden, dit werd in stukjes gehakt en gefrituurd in de olie. Het is zo raar dat je gewoon een kleine, stenen kelder inloopt waar drie mensen met kaplaarzen aan het werk zijn met temperaturen van minimaal 30 graden. Niemand die dat raar vindt, niemand die aan arbeidsomstandigheden denkt, het is gewoon heel normaal.

Onze route zette zich voort, langzaam maar zeker gingen we klimmen en kwamen we steeds hoger op de berg. De rijstvelden werden ingeruild voor strawberry plantages. Onze volgende stop en lunchplek! We hebben geluncht in een hutje gemaakt van bamboe, hoe verrassend! Ons uitzicht was prachtig. We keken uit over een dal met daarachter een nieuwe berg. Op de gehele berg bevonden zich rijstvelden en strawberry plantages. Aan de voet van ons hutje lag ook een strawberry plantage. Hier hebben wij heerlijk rondgelopen met een mandje in onze hand, een rieten hoed op ons hoofd. Genietend van het uizicht, af en toe een aardbei plukkend. Na de onmisbare zelfies konden we aan tafel. De tafel was heerlijk bedekt met Indonesische lekkernijen. Rijst, tempeh, tofu, gado gado, kroepoek en sambal! Als drankje hadden we een heerlijke verse aardbeien smoothie. Nog nooit heb ik zo’n lekkere, zoete maar toch frisse aardbeien smoothie gedronken, hmm 

Er restte ons nog één stop voordat we bij de vulkaan zouden aankomen. De thee plantages! Onze gids vertelde onderweg naar de plantages over het proces van thee. Aan een stengel van een theestruik groeit 1 blaadje per week. Na 5 weken kan de plant geoogst worden. Het verschil in thee (groene thee, zwarte thee, witte thee) komt door de manier van oogsten of de oudheid van de blaadjes. Witte thee wordt bijvoorbeeld gemaakt van ongeopende blaadjes van de theeplant. Dit maakt de thee erg zeldzaam en duur. Wanneer je de theeplantages van bovenaf bekeek was het net of dat je naar een doolhof keek. We hebben de kleine paadjes tussen de theestruiken bewandeld, selfies gemaakt en zijn toen doorgereden naar het hoogte punt van de tour. De vulkaan met hot water springs!

We hebben het laatste stuk van de berg bewandeld naar een krater. Langzaam maar zeker kwam de geur van zwavel ons tegemoet. De stenen namen een gele kleur aan, dit is afkomstig van de zwavel. In de verte zagen we al heel wat stoom boven de bomen uitkomen, de hot water springs! Het hete water komt hier gewoon uit de grond omhoog zetten, dit zorgt voor verdamping in de lucht wat prachtige plaatjes geeft. De damp van het water dat opstijgt tussen de bomen. De zon die er nog een mooie gloed overheen brengt, prachtig! We hebben ons eerst ingesmeerd met klei, deze klei zou je huid jong maken. Daarna hebben we heerlijk gebadderd in de hot water springs. Bizar dat zulk warm water gewoon uit de grond omhoog komt zetten. Een paradijs, alsof je een dagje naar de sauna bent geweest en dat gewoon in de natuur. Rozig van de heerlijk ontspannende stop zijn we weer in het busje gestapt. Onderweg nog thee en Luwak koffie gedronken en toen terug naar het hotel. Het was een ontzettend gezellige dag. Dit kwam mede doordat onze medereizigers, op 2 na, Nederlanders waren. Dit zorgt toch dat de tour een nog gezelligere tint krijgt!

’s Avonds zijn we samen met een meisje van de tour wat gaan eten bij een restaurantje verderop. Hier hebben we de dag helaas wat minder leuk afgesloten. Voorzichtig als we zijn lagen onze schoudertasjes met belangrijke inhoud op tafel. Het eten kwam, ik heb snel mijn tasje even aan de kant gelegd. Toen ik hem daarna veilig weg wilde leggen was hij verdwenen, gestolen. Alles zat er in, mijn portemonnee, telefoon en paspoort.. In paniek liep ik naar het personeel. Deze bleken echter, buiten hun vaktaal, geen Engels te spreken. ‘My bag is stolen’, zei ik tegen de ober. ‘Do you wanna have a beer?’ was zijn antwoord. Nee, ik wilde geen biertje bestellen.. Gelukkig merkte ze snel dat er iets aan de hand was, de manager werd erbij gehaald. Deze bleek wel goed Engels te spreken en heeft ons fantastisch verder geholpen. Eerst hebben ze geprobeerd de camera beelden terug te kijken, dit kon echter pas de volgende dag. Hij heeft ons toen meegenomen naar het politiebureau. We werden geholpen aan een balie wat wij de receptie zouden noemen. In het vertrek hingen TV’s met camerabeelden waar wij onder andere onszelf op konden zien. We konden ook de camera’s zien die in de cel van de boefjes hing, echt bizar. Toen we ons omdraaide zagen we dat de cel zich gewoon in hetzelfde vertrek bevond als waar wij zaten. Erg bizar! Gelukkig had ik in het hotel een kopie van mijn paspoort liggen. Deze hebben we meegenomen. Van de politie heb ik een verklaring gekregen dat mijn tasje met inhoud gestolen is. Met deze verklaring en de kopie van mijn paspoort kan ik gelukkig verder reizen en straks ook weer terug naar Nederland. Ik moet alleen voordat we teruggaan in Denpasar nog langs de Nederlandse ambassade. Alle pasjes zijn geblokkeerd en de verzekering is ingeschakeld. Helaas, ook ik ben de dupe geweest van diefstal. Maar, het mag onze pret niet bederven. Alles is nu goed geregeld, gelukkig kunnen we onze reis voortzetten en afmaken zoals we hadden gewild. In Nederland gaan we het papierwerk wel regelen!

Byeee